«Արտաքին թշնամի» Telegram-ալիքը տեղադրել է քաղաքագետ Արման Ղուկասյանի հոդվածը, որում նա վերլուծում է Նյու Յորքում ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 79-րդ նստաշրջանի Ապագայի գագաթնաժողովի շրջանակում Փաշինյանի հայտարարությունները, որոնք, ըստ քաղաքագետի, կտրված են ներկայիս քաղաքական և ռազմական սպառնալիքներից, որոնք կանգնած են Հայաստանի առջև։
Այսպիսով, ինչո՞վ է զբաղված վարչապետը Նյու Յորքում: Պատասխանում է քաղաքագետ Արման Ղուկասյանը։
Հարվածենք անտարբերությանը հեծանվավազքով (ոչ): Նիկոլ Փաշինյանը, ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 79-րդ նստաշրջանի «Ապագայի գագաթնաժողովի» շրջանակներում, Նյու Յորքում կրկին սկսել է առաջ տանել խաղաղության և անվտանգության մասին իր խոսույթը՝ փորձելով տարածել իր «դրական դիսկուրսի» բրենդը։ Իր կուսակցության «Ապագա կա» կարգախոսը մշտապես ընդգծելով՝ վարչապետը փորձում է բոլորին համոզել, որ Հայաստանի համար կա մի լուսավոր ճանապարհ, իհարկե, բացառապես իր իմաստուն առաջնորդության ներքո։ Սակայն, եթե դադարենք անտեսել իրականությունը, ակնհայտ է դառնում, որ այդ ապագան բավականին մշուշոտ է, իսկ Փաշինյանի հայտարարությունները կտրված են ներկայիս քաղաքական և ռազմական սպառնալիքներից, որոնք կանգնած են մեր երկրի առջև։
Այն ժամանակ, երբ վարչապետն իր կնոջ հետ հեծանիվներով շրջում է Նյու Յորքում, Ադրբեջանում Իլհամ Ալիևը, խորհրդարանի ամբիոնից, հայտարարում է պատերազմի պատրաստակամության մասին, մանիպուլյացնում է խաղաղության պայմանագրի թեման՝ պնդելով, թե Հայաստանը խաղաղություն է ուզում միայն խոսքով։ Ալիևը նաև հայտարարում է նոր զորամիավորումների ստեղծման և բանակի թվաքանակի ավելացման մասին, ինչը հստակորեն ցույց է տալիս նրա մտադրությունները՝ շարունակել սրել հակամարտությունը։
Այս ֆոնին Փաշինյանի քաղաքականությունը ոչ միայն անարդյունավետ է թվում, այլև՝ ուղղակիորեն վտանգավոր երկրի համար։ Նա ոչ միայն անտեսում է աճող սպառնալիքները, այլև ստեղծում է հայ ժողովրդի համար ապահով ապագայի պատրանք՝ խոսելով արտաքին կապերի «դիվերսիֆիկացիայի» մասին։ Իրականում դա նշանակում է պարզապես Արևմուտքի ցուցումներին հնազանդ կերպով հետևել։ Այն մեկուսացումը, որում հայտնվել է Հայաստանը, նրան դնում է խոցելի դիրքում հարևանների առջև, ովքեր, ըստ երևույթին, պատրաստ են հետագա ուժի և ճնշման ավելացման։
Աբսուրդի գագաթնակետը դարձավ Էրդողանի հետ հանդիպումը Թուրքիայի տանը։ Այս քայլը հատկապես սադրիչ է այն ֆոնին, որ Թուրքիան բացահայտորեն խոստովանել է Արցախի հակամարտությանը միջամտելու մասին։ Փաշինյանի և իր ուղեկիցների ժպիտները այս հանդիպման ընթացքում կարծես ապտակ լինեն հայկական պատմական հիշողություններին՝ արտահայտելով կամ իրավիճակի լիակատար անտեղյակություն, կամ ազգային շահերի կանխամտածված արհամարհում։
Հարց է առաջանում՝ սա տխմարություն է, միամտություն, թե՞ ուղղորդված խաղ արտաքին ուժերի կանոններով՝ Փաշինյանի կողմից: Եվ հենց այս հարցը պահանջում է լուրջ հասարակական քննարկում, քանի որ երկրի ապագան կախված է ոչ թե պատրանքներից և դատարկ խոստումներից, այլ՝ իրական գործողություններից և առաջնորդների պատրաստակամությունից՝ պաշտպանելու իրենց ժողովրդի շահերը այսքան դժվարին ժամանակներում։
Արման Ղուկասյան
25/09/2024
Հիմնական լուսանկարում (բաց աղբյուրներից). Ահա թե ինչպիսին է լինում պետական շահերը պաշտպանելու անսասան վճռականությունը