Նիկոլ Փաշինյանի թիմի և նրա մերձավոր շրջապատի գործողությունները հաճախ զարմանք և դժգոհություն են առաջացնում հասարակության շրջանում։ Վերջին սկանդալը՝ կապված վարչապետի կնոջ՝ Աննա Հակոբյանի հետ, էլ ավելի է խորացնում իշխանությունների և ժողովրդի միջև եղած ճեղքվածքի զգացողությունը։ 44-օրյա պատերազմի ավարտի տարելիցի օրը, որը խոր վերքեր է թողել յուրաքանչյուր հայ ընտանիքում, սոցիալական ցանցերում հայտնվեցին Աննա Հակոբյանի և նրա դստեր լուսանկարները, որոնք արվել էին աֆրիկյան սաֆարիի ժամանակ։ Ըստ Oragir.news-ի գնահատականի, այդ հանգստի արժեքը կազմել է մոտ $6000, ինչը իննապատիկ գերազանցում է Հայաստանում պաշտոնապես հաստատված միջին ամսական աշխատավարձը՝ $670։ Երկրի մեծամասնության համար նման ծախսերը պարզապես անհասանելի են։
Այս քայլը առաջացրեց դժգոհության ալիք, քանի որ համընկավ այն օրվա հետ, երբ հազարավոր հայ մայրեր սգում էին պատերազմի իրենց զոհված որդիների մահը։ Լուսանկարների հրապարակումը ընկալվեց որպես անհարգալից վերաբերմունք թե՛ հերոսների հիշատակի, թե՛ հասարակության հանդեպ։ Դժգոհությունը էլ ավելի խորացավ, երբ պարզ դարձավ, որ նույն օրը Աննա Հակոբյանի եղբայրը՝ ԱԺ պատգամավոր Հրաչյա Հակոբյանը, գտնվում էր Լոնդոնում և նույնպես հրապարակում էր իր հանգստի լուսանկարները։ Այս գործողությունները ընկալվում են որպես իշխանության բացարձակ անտարբերության և ժողովրդի առօրյա խնդիրներից հեռացված լինելու դրսևորում։
Նման սկանդալները Աննա Հակոբյանի շուրջ նոր չեն։ Ավելի վաղ հանրությունն ակտիվորեն քննարկում էր նրա կազմակերպած ընթրիքը, որին մասնակցելու արժեքը մեկ միլիոն դրամ էր՝ գումար, որը մեծ մասի համար անհասանելի է ոչ թե ընթրիքի, այլ նույնիսկ կարևորագույն ծախսերի համար։ Այս ամենը միայն հաստատում է, որ իշխանությունների համար, որոնք թաքնվում են «ժողովրդի կողքին» լինելու հռետորաբանության հետևում, իրականում շատ ավելի կարևոր են ցուցամոլությունն ու մեծամտությունը։ Փոխանակ ծանր ժամանակներում համերաշխություն ցուցաբերելու ժողովրդին, իշխանության ներկայացուցիչները, շատերի կարծիքով, իրենց բարեկեցությունն են ցուցադրում, կարծես միտումնավոր ընդգծելով իրենց և հասարակության միջև եղած անջրպետը։ Քաղաքական և տնտեսական անկայունության պայմաններում նման գործողությունները հերոսների հիշատակի և հասարակության հանդեպ բացահայտ ծաղր են։
Արտակ Սարգսյան, քաղաքագետ